MJALLHVÍT

MJALLHVÍT

The Project Gutenberg EBook of Mjallhvít, by Anonymous This eBook
is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no
restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
under the terms of the Project Gutenberg License included with this
eBook or online at www.gutenberg.net
Title: Mjallhvít Æfintýri handa börnum
Author: Anonymous
Translator: M. Grímsson
Release Date: October 10, 2005 [EBook #16846]
Language: Icelandic
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK
MJALLHVÍT ***

Produced by Jóhannes Birgir Jensson and the Project Gutenberg Online
Distributed Proofreading Team

MJALLHVÍT.
ÆFINTÝRI HANDA BÖRNUM,

MEÐ 17 MYNDUM.
[Illustration]
M. GRÍMSSON
hefur íslenzkað.
KAUPMANNAHÖFN.
Á kostnað E. Jónssonar.--Prentað hjá Louis Klein. 1852.
* * * * *
Það var einu sinni um hávetur í ákafri snjókomu, að drottning nokkur
sat við gluggann í höllinni sinni, og var að sauma. En gluggagrindin var
úr hrafnsvörtu "íbenholti"[1]. Henni varð þá litið út um gluggann á
mjöllina, sem hlóðst niður í gluggatóptina, og sem var svo drifthvít að
það var undur. Hún stakk sig þá á nálinni í fingurinn, svo að það hrutu
niður fá-einir blóðdropar á gluggakistuna. En þegar hún sá, hversu hið
rauða var fagurt hjá drifthvítri mjöllinni, þá hugsaði hún með sjálfri sjer:
"Það vildi jeg að jeg ætti mjer svo lítið barn, eins hvítt og mjöll, eins
rautt og blóð, og eins svart og gluggagrindin sú arna."
[Footnote 1: Eins konar trje.]
[Illustration]
Skömmu síðar eignaðist drottningin ofur-litla dóttur, sem var eins
hörundsbjört og mjöll, eins fagurrjóð og blóð, og eins hrafnsvört á hár
eins og "íbenholt". Af þessu var hún kölluð _Mjallhvít_. En stuttu eptir
fæðingu hennar andaðist drottningin, móðir hennar.
Árið eptir tók konungurinn sjer aðra drottningu. Það var dáindis fríð
kona, en ákaflega drambsöm. Hún gat ekki vitað það, að neinn
kvennmaður væri sjer fríðari.
Þessi nýja drottning átti sjer fáránlegan spegil, sem hún var vön að
skoða sig í, og segja:

[Illustration]
"Spegill, spegill, herm þú: hver hjer á landi fríðust er!"
Og af því að hún vissi, að spegillinn fór aldrei með ósannindi, þá var
hún ánægð, þegar hann sagði:
"Frú mín, drottning, fegri þjer finnst ei nein á landi hjer!"
En Mjallhvít konungsdóttir óx upp og varð einatt fríðari, og þegar hún
var orðin 7 ára gömul, þá bar hún af öllum konum, og var miklu fríðari
en drottningin, stjúpa hennar. Þá var það einu sinni sem optar, að
drottningin gekk að speglinum og mælti:
"Spegill, spegill, herm þú: hver hjer á landi fríðust er!"
Þá svaraði spegillinn, og sagði:
"Frú mín, drottning, fríð sem engill þú er, en af þjer samt hún Mjallhvít
í fríðleika ber!"
Þegar drottning heyrði þetta, þá varð henni bilt mjög við, og fölnaði
upp af öfund og reiði. Upp frá þeirri stundu gat hún aldrei litið
Mjallhvít rjettu auga; svo var henni illa við barnið. Öfund og
drambsemi lögðust nú svo þungt á hina vondu konu, að hún ætlaði að
sálast, og hafði engan stundlegan frið, hvorki dag nje nótt. Hún kallaði
þá loks fyrir sig einn af veiðimönnum konungs og sagði: "Far þú með
hana Mjallhvít litlu langt út á skóg; því jeg get ekki horft á hana framar.
Þar skalt þú drepa hana, og færa mjer úr henni lifur og lungu til merkis
um, að þú hafir gjört eins og jeg sagði þjer."
[Illustration]
Veiðimaðurinn fór þá á stað með Mjallhvít, og þegar hann kom út á
skóginn, dróg hann sverð sitt úr sliðrum, og ætlaði að reka hana í gegn
með því. Hún fjell þá á knje fyrir honum, spennti greipar, leit á hann,
biðjandi vonaraugum og sagði: "Æ, góði vin, gef þú mjer líf; jeg skal
þá hlaupa út á skóg og aldrei koma heim aptur í ríkið." Veiðimaðurinn

komst þá við, kenndi í brjósti um hana og sagði: "Hlauptu þá undir eins
burtu hjeðan, vesalingur!" Villudýrin verða ekki lengi að rífa hana í sig,
hugsaði hann, og þó fannst honum, eins og að það væri velt steini frá
hjartanu á sjer, að þurfa ekki að drepa hana sjálfur.
Í sama bili kom þar að ungur villigöltur hlaupandi, sem veiðimaðurinn
drap. Hann tók úr honum lifrina og lungun og færði drottningu þau til
sannindamerkis um það, hversu vel hann hefði framkvæmt boð hennar.
[Illustration]
Eldamaður drottningar varð nú þegar að matreiða lifrina og lungun, og
hin vonda drottning borðaði þau í þeirri trú, að það væri lifur og lungu
Mjallhvítar. Hún var svo viss um þetta, að hún hirti alls ekki um að
leita frjetta hjá töfraspeglinum sínum; því hún þóttist viss um, að nú
væri hún fríðasta konan á landinu. Veiðimanninum gaf hún ærna
peninga fyrir handarvikið, og til þess að þegja yfir ódæðisverkinu.
En nú er að segja frá Mjallhvít, þar sem hún var alein úti á skóginum.
Hjarta hennar var fullt af angist